شیرینی زندگی ما

...

...

  ...

...

...

زندگی همچون بادکنکی است در دستان کودکیکه همیشه ترس از ترکیدن آن لذت داشتن آن را از بین میبرد ...

کوچه فریدون مشیری بی تو، مهتاب‌ شبی ، باز از آن کوچه گذشتم همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم شدم آن عاشق دیوانه که بودم در نهانخانة جانم ، گل یاد تو درخشید باغ صد خاطره خندید، عطر صد خاطره پیچید : یادم آمد که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم ساعتی بر لب آن جوی نشستیم تو، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت من همه، محو تماشای نگاهت آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان رام خوشه ماه فرو ریخته در آب شاخه ‌ها دست برآورده به مهتاب شب و صحرا و گل و سنگ همه دلداده به آواز شباهنگ یادم آید ، تو به من گفتی : از این عشق حذر کن لحظه ‌ای چند بر این آب ...

ضـیـــافـتـــهـای عـــاشـق را  /   خوشا بخشش، خوشا ایثار  خوشا پیدا شدن در عـشق  /   بـــــرای گـــم شــدن در یـــار چـــه دریــایــی میان ماست  /   خـــوشـا دیــدار مـا در خـواب  چـــه امـیـدی بـه این ساحل  /   خــوشــــا فــریــــاد زیـــــر آب خــوشــــا عـــشــق و /   خــوشــــا خـون جگـر خوردن  خــوشــــا مــــردن  /   خــوشــــا از عـــاشقـــی مـردن اگـــر خــوابــم اگـــر بــیــــدار /   اگـــر مـستـم اگــــر هوشیار  مـــرا یـارای بـودن نـیـســت  /   تــــو یــاری کـن مــرا ای یــار تــــو ای خـاتـون خـواب مـن  / &nb...

...